2 – 3 YAŞ ÇOCUK

Bu dönem içindeki bireyler bebeklik döneminden çıkmıştır ve artık bir çocuktur. Yürüme ve koşmaları düzgünleşmiş ve artık yardım almaktan kaçınmaktadırlar. Araştırma meyilindedir. Engelleme söz konusu olduğunda ise kızgınlaşır ve söz dinlemez. Böyle durumlarda kısa veya uzun süreli öfke nöbetleri geçirebilir bunun yansıması olarak başını sert cisimlere vurma, tepinme ve kusmaya çalışma gibi hareketler gösterebilir. Böylece özellikle anne ile arasında bir çekişme söz konusu olur. Bu çekişme durumlarında çocuk serbest bırakıldığı zaman yapamayacağı şeylerinde farkına varır. Birinin yardımına hala muhtaçtır. Bu sebeple yardım isteme ve karşı çıkma arasında bocalama gösterir.
Bu bocalama dönemi özellikle beslenme ve tuvalet eğitimi esnasında belirginleşir. Tuvaletini tutabilmesi ve istediği zaman bırakabilmesi çocukta bir zevk haline gelir. Kendisinin bünyesel atıklarını bir parçası gibi görür ve ona değer verir. bazı durumlarda kirlettiği bezinden rahatsızlık duymaz ve ondan hoşlanabilirde. Çocuğun böyle bir döneminde annesinin gösterdiği titiz ve temiz olması gerektiği baskısına ya direnecektir ya da annesini memnun edebilmek adına baskıya karşı itaat edecektir. Bu dönemde çocuğun nasıl bir tepki gösterdiği çok önemli olmaktadır. Eğer çocuk anneye karşı direnmeye devam ediyorsa ilerleyen yaşlarında oldukça inatçı ve aksi, anneye itaat ediyorsa da oldukça titiz ve sorumluluk sahibi olacaktır. Bazı durumlarda ise bu iki tipin çocuğun dışında bir de büyümeyi reddeden çocuklar vardır. Bu tip çocuklar altına yapmaya ve bezini kirletmeye devam ederler. Bu durum kendisinden küçük kardeşi olan çocuklarda sıkça görülmektedir. Böylesi bir durumda çocuğa baskı yapılmamalı, anlayış gösterilmeli ve onların dışkılarına verdikleri değerin bilincinde olunmalıdır. Bu dönemdeki çocuklara verilecek olan tuvalet eğitimlerinde çocukların isteği çok iyi değerlendirilmelidir. Tuvalet eğitimine çocuk hazır olsa bile tuvaleti kullanmak istemiyorsa bu durum için baskı uygulanmamalıdır.
Bir diğer anne ve çocuk çatışması da beslenme konusunda baş gösterir. Yemek yeme konusunda yapılan ısrarlar toplumumuzda bir gelenek haline gelmiştir ve bu özelliğimizi çocuklarımız üzerinde de gösteririz. Fazla yemek yedirmeyi onu sevdiğimizi, bakımını iyi yaptığımızı göstermenin bir yolu gibi görürüz ve bunu bir görev edinmişizdir. Fakat bağımsız olmaya çabalayan bir çocukta buna zorlamak sadece o çocuğun direnmesine fırsat vermektir. Tuvalet eğitiminde verilen tepkiler yemek yeme konusunda da çocuk tarafından verilebilir. Bu tepkiler ağızda yemek bekletme ve tükürme şeklinde olabilmektedir. Anneler bu konuda oldukça titiz bir tavır segilerler ve çocuğun kendisinin yemek yemesine, etrafın veya çocuğun üzeri pislenecek diye izin vermezler. Yapılması gereken ise çocuğun yediği besini tanımasına ve onu kendi eliyle veya kaşıkla kendi ağzına götürmesine olanak sağlamaktır. Böyle ce çocuk hem bu konuda ki hevesini almış olacaktır hem de baş kaldırmaya gerek duymayacaktır.